1937’de Adapazarı’nda doğdu. 1959’da sanatsal nitelikli fotografa ilgi duydu. Adapazarı’nda, GRUP 5 ve AFAK fotograf klübü kurucu üyeliğini yaptı. GÜVERCİNLER adıyla ilk kişisel sergisini 1967’de istanbul’da açtı. Uluslararası sayısız Sergi, Saydam Gösterisi ve yarışmalara katıldı. Eczacıbaşı prestij yıllıkları, Turizm Bakanlığı’nın Yurtiçi ve Yurtdışı tanıtım yayınlarından Afiş pankart ve broşürlerde, Türkiye prestij albümlerinde ve benzeri birçok dergilerde fotografları ve yazıları yer aldı. Birçok Ulusal ve Uluslararası yarışmada jüri üyeliği yapmıştır. FOTOGEN üyesi ve İFSAK onur üyesidir.
Prof. Sabit Kalfagil’in kaleminden İbrahim Zaman
1937 Adapazarı doğumlu, meslek olarak fotografı seçmiş dükkan tezgah sahibi bir fotografcı iken kendisi gibi ekmeğini fotograftan kazanan dört arkadaşı ile birlikte bir grup kurar. Bu beş fotografcı bu kez fotografı çıkarsız bir güzellik arayışı için uygulamaya koyulurlar. Kendilerine açtıkları bu özel alanda aktivitiler kısa zamanda iyi bir kıvama gelir. Öyleki İstanbul’da ressam Zeki Faik İzer ile sinema ve fotograf adamı Baha Gelenbevi öncülüğünde bu etkinlikleri İstanbul’a taşır ve büyük ilgi görür.
İbrahim Zaman 1967 Adapazarı Depreminden sonra işini ve evini İstanbul’a taşır ve Türk fotograf kadrosu içinde yerini alır. Ben kendisini 1978’de bir gösterisinde tanıdım. Türk fotografının ön safhalarında idi. Sıcak kanlı, girgin, dost canlısı ve neşeli idi. Hala da öyledir. Kıvırcık kakülleri ile o kadar genç görünüyordu ki boylu poslu büyük kızın kendi kızı olduğuna inanamadım. Bu tanışmadan sonra birlikte o günkü bir prestij derneği olan FOTOS’da bulunduk. Bugün yine birlikte İFSAK’ın onur üyesiyiz.
O BİR GEZGİNDIR.
Sadece birlikte yaptığımız yurt içi fotograf gezilerinde katettiğimiz yollar Ekvator’u birkaç kez dolaşır. Birlikte yaptığımız 2 Hindistan, 1 Mısır gezisine ek olarak onlarca ülke daha gördü ve fotograf çekti. Bu fotograflar Gezi Dergisi’nde ve bazı turizm faliyetlerinin tanıtımında kullanıldı.
O YARULMAK BİLMEZ.
Özellikle araba kullanırken yorulduğunu, şikayet ettiğini hiç görmedim. Bunu sadece dayanaklılığına değil araba sevgisine de bağlıyorum
O MÜKEMMELİYETÇİDİR.
Sadece kendi özel fotografları için değil müşteriye verilecek gelin fotografları hatta vesikalıklar için bile kabul edilebilir örnekleri habire tekrarlatır.
O AZİMLİDİR.
Kolayca kötümserliğe düşebilecek mükemmelliyetçi insanlardan farklı olarak azimlidir. Canını dişine takar istediği sonucu alana değin ısrarını sürdürür.
O BİR EKSTREMİSTİR.
Herşeyi sonuna kadara götürür. Aldığı yarım yamalak bir cevapla asla yetinmez; öldüresiye sorular üstüne gider. Fotograf çektiği alanda geriye birşey bırakmaması gerekiyormuş gibi çekilebilecek bütün fotografları çekip adeta dibini kazımak ister. Bir mal veya hizmet için ödeme yapmışsa karşılığını alıncaya kadar peşini bırakmaz. Kendisi bir hizmet veriyorsa gereğini sonuna kadar yapar.
O ÜRETKENDİR.
Ailece çıktıkları dinlenme gezisinden bile eli dolu dönmek ister.
O DOYUMSUZDUR.
Aynı anda birden fazla yerde bulunup fotograf çekemediği için çok üzülür. Pek çok konuda kolay şikayet etmediği halde çekim seansları dönüşümüz hep dövünme krizleri ile geçer, hep “keşke” ler dile getirilir.
O BİR GÜZELLİK TUTKUNUDUR.
Doğa parçalarını, evleri, köyleri, insanları güzel bulduğu için çeker. Bunları olduğundan kat kat güzel yapmaya çalışır. Günümüzde insanlar fotografların hep “Ne ?” içerdiği ile ilgilenirken o hep “Nasıl ?” larla ilgilenir.
O BİR SU TUTKUNUDUR.
Su sesi duyunca gözleri parlar. Bir Karadeniz gezisinde dere boyunca yaylalara çıkışta ve inişte derenin her kıvrımında durduk. Adeta derenin fotografik kadastrosunu çıkardı.
O DIŞA DÖNÜK BİRİDİR.
İnsanlarla ilgilenir, problemleriyle ilgilenir onları hoş tutmayı bilir. Kendi duygularını da paylaşır.
O YARDIMSEVERDİR.
Sıkıntınız olsa yüksünmeden koşar, o bir kötü gün dostudur.
O TOPLUMCUDUR.
Kaç derneğe kaç vakfa üye olduğunu sayamam.
O’NUNLA ARKADAŞLIK BİR KEYİFTİR.
Asla bir gamlı baykuş değildir. O mutlu imiş gibi davranmanın mutluluğu davet ettiğine inanır. O’nunla vakit çabuk geçer.
